ماه ربیع الاول سومین ماه از ماههای قمری و از ماه های فرخنده برای شیعیان است. حادثه مهم و تاریخی لیله المبیت ، هجرت حضرت محمد صلی الله علیه و آله از مکه به مدینه، ولادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و امام جعفر صادق علیه السلام، ازدواج حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم با حضرت خدیجه علیهاسلام، آغاز امامت امام مهدی علیه السلام، عیدالزهرا و هلاکت یزید بن معاویه از جمله حوادث فرخنده این ماه است.
همچنین غزوه بنی نضیر در سال 4 قمری، صلح امام حسن مجتبی علیه السلام با معاویه در سال 41 قمری، ، شهادت حضرت امام حسن عسگری علیه السلام در سال 260 قمری، واقعه احراق مکه در هنگام جنگ یزید با عبدالله بن زبیر در سال 64 قمری، حادثه صاحب زنج و قتل سیصد هزار نفر از مردم بصره به دست موفق عباسی در سال 258 از دیگر حوادث مهم ماه ربیع الاول است. 

             حلول ماه پر برکت ربیع الاول بر تمام شما هم دوره ای های عزیز مبارک باد.

متاسفانه با خبر شدیم پدر دوست عزیزمون جواد شکری فوت کردند از طرف همه بچه های دوره به این دوست عزیزمون تسلیت می گیم.
برای شادی روح پدر جواد جان یک صلوات و فاتحه
نمی دونم چرا تو این پست اینقدر باید تسلیت بگم!!!

متاسفانه پدر بزرگ رضا شاهرخی و مادر بزرگ مهدی الله کرم هم نیز مرحوم شدند از طرف همه بچه های دوره به این دوستای عزیزمون هم تسلیت می گیم.

فاتحه...

اخبار مکان و زمان های مجالس را توی پست بعد به اطلاع می رسانیم. 

 بالاخره یک حرکت. . .

وبلاگ مجمع فارغ التحصیلان شهدای موتلفه کار خودش رو با پست زیر شروع کرد:

با عرض تبریک به مناسبت میلاد فرخنده حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) آغاز به کار وبلاگ مجمع فارغ التحصیلان مدرسه شهدای موتلفه اسلامی را اعلام می کنم.

برای دیدن وبلاگ اینجا را کلیک کنید. 

نمی دونم...!
ماشاالله شماهام که غیرتی...!
من جدی نمی دونم...! تو یه بلاگ که همه ی بچه های یه دوره قراره بخوننش چی باید بنویسم...! گفتم بنویسم...! باز دوباره یکی نزنگه که داداش چرا از طرفه همه سوال پرسیدی ها...!
می دونید...ما ایرانی ها تا جایی که من دیدم، یه عادت عجیب داریم ؛ اونم اینکه ؛ وقتی قراره با هم صحبت کنیم، دقیق موضوعاتی رو انتخاب می کنیم که سرش هیچ تفاهمی نداریم...مثلا مسائل سیاسی ، مذهبی....چه می دونم ...استقلال و پرسپولیس.....!
حالا عیب نداره بکنید....ولی می دونید چی میشه اینجوری؟
چون ما ملت خیلی فهیمی هستیم گاهی یادمون میره که رفاقتامون مهم تره تا کی و کی یا چی و چی...اون وقت ..همه از دست هم دلخور میشن که آره....!
مثلا این ممد ثقفی! خداییش با اعتقاداتی که داره ؛ باید منو صد باره میکشته تا حالا، ولی ....!
یا این مهدی خرم ! من نمی دونم چرا الان زندس! یعنی  خوب، خداییش دلم نیومد...! گفتم جوونه آرزو داره...!
یا خود این شاهوردی ! ....تو خونشون چاه اینترنت پیدا شده..! داره تک خوری می کنه...!
من خودم...سعی می کنم وقتی تو جمع دوستام هستم خیلی حرف جدی نزنم....! مگر اینکه مثل همین پست به همشون ربط داشته باشه....! دعوا ها و بحث و جدل ها میمونه باسه اوقاتی که باهم تنهاییم یا یه جمعی که...!
درسته که کار نیکو کردن از پر کردن است...! ولی خوب...!

حالا تا من عصبانی نشدم ...برید کامنت بذارید...!
ددد ...برو دیگه...وایساده داره منو نیگا می کنه...!

به همت بچه های دوره یک سفر جمعی (اردو)به مدت 2روز به کیش برپا شده
دوستانی که می خواهند در این سفر شرکت کنند به آقایان ملکشاهی یا شاهرخی تا دو روز
آینده خبر بدهند.

راستی هزینه بلیط به صورت وام پرداخت می شود.

زمان:از 19 تیر

(برای اطلاعات بیشتر با آقایان شاهرخی یا ملک شاهی تماس بگیرید)

نه اینکه حرف حساب نبود،بود ولی . . .

با تشکر از احسان مشرف که وبلاگو را انداخت.که واقعا کار سختی بود.
با تشکر از محمدامین سالار که ادامه داد.
با تشکر از مهدی بیگدلی به خاطر نوشته هاش و همراه بودنش که شاید یکی از دلایل نوشتنم نظرهاش بود.
با تشکر از سعید ملک نیا به خاطر نظرهاش و مطالبش.
با تشکر از شهاب ولایتی به خاطر نوشته هاش و همراه بودنش.
با تشکر از محمد ثقفی و امیر طاهرین به خاطر همراهیشون.
با تشکر از سید رضا شاهرخی.
با تشکر از علی رضا وحسن ومهدی خرم و ...

ما رفتیم. . .

در نزدیکی یک سالگی وبلاگ جشن تولد مرگش رو می گیریم.

خداحافظ همین حالا . . .

این سوز و گداز تو معمای من است

سجاده راز تو معمای من است

این شیوه قیام یا رکوع است بگو؟!

چندی است نماز تو معمای من است

اینم وبلاگ جدید علیرضا

برای دیدن وبلاگ اینجا کلیک کنید.

۱۵۰ سال ،  مدت زیادی است ، یاد آن روزهای اول می افتم .  با چه اشتیاقی سر از خاک بیرون
 درآوردم  ، چقدر روز شماری کردم تا بزرگ شوم ، چه آرزوهایی که نداشتم ، زندگیم لبریز از شور و امید بود .
وقتی بزرگ و بارور شدم ، در محله شده بودم وعده گاه عشاق ، ماوای مسافرها ، بچه های محله یواشکی میوه هایم را می چیدند و این چه غارت دلپذیری بود !! 
چه قلب های تپنده ای که روی من حک می شد ، هرچند گاهی خود عشق ها چندان پایدار نبود ولی من یادگاری هایشان را حفظ می کردم .
و حالا آن اسم ها و یادگارها  همه خشکیده است و من دیگر یک درخت نیستم ، یک تکه چوب تو خالیم که فقط ریشه در خاک دارد ، ریشه ای که توان جذب  زندگی را از دست داده است .
آهی جانسوز از درخت بلند شد .
صبح همه اهالی با تعجب شاهد سوختن درخت بودند !! 

                                                                     بر گرفته از happali.blogsky.com